W dobie kryzysu wartości patriotyzm będzie wracał do łask obok rosnącej świadomości własnej tożsamości słowiańskiej i narodowej.

Idea patriotyzmu jest silnie związana z kilkoma tematami. Można je wszystkie sprowadzić do państwa oraz wspólnoty. Pierwszą kategorię wypełnią struktury i systemy zarządzane przez państwo. Będzie to po pierwsze terytorium, zasoby naturalne, granice i dalej struktury władzy i pozostałe. Patriotyzm w rozumieniu społecznym dotyczy nie tyle Polaka - obywatela (w sensie podlegania i zależności od struktur państwowych) ale Polkę/Polaka - jednostkę własnej rodziny i szerzej narodu polskiego.

W odniesieniu do państwa można postawić pytania:
- jak funkcjonuje moje państwo?
- jaka jest polityka wewnętrzna mojego państwa?
- jak wyglądają relacje z innymi państwami?
- jakie jest moje państwo w odniesieniu do innych?
- czego moje państwo wymaga ode mnie?
- jak moje państwo zaspokaja moje (Polki/Polaka) potrzeby?

Odpowiedzi będą dotyczyły wymiaru sprawiedliwości, sprawności biurokracji, walki z korupcją, wojska, stosunku do własności i wolności obywatela, polityki zagranicznej i pozycji w świecie, itd. Dla patrioty te pytania są ważne aby kontrolować sprawność ochrony przed ekspansją z zewnątrz co jest podstawą prawidłowego rozwoju i przetrwania wspólnoty.

O wspólnotę Polaków zapytamy:
- jakie są moje zwyczaje?
- co szanuję, czym gardzę?
- jaki mam stosunek do otoczenia?
- jak zostałem wychowany i jak chcę wychować swoje dzieci?
- gdzie jest moja ziemia rodzinna?
- jak zarządzam swoją własnością?
- w co wierzę?
- jak pomagam innym Polakom?

Te zagadnienia dotyczą sposobności do życia każdego z nas według wyznawanych, utrwalonych zasad i na podstawie wspólnych doświadczeń. Patriota, który kocha Polaków jako ludzi (w opozycji do tylko obywateli państwa) zawsze będzie starał się zapewnić maksimum przestrzeni dla narodowej wspólnoty we własnym kraju. Poziom tolerancji i wolności ludności obcej (mniejszości) jest tylko i wyłącznie funkcją relacji z właściwymi jej krajami. Ustalenia międzynarodowe powinny gwarantować miejsce dla wzrostu każdej wspólnocie na Ziemii i na własnej ziemii w pokoju.

To wydaje się oczywiste i dawniej nie było potrzeby aby takie kwestie tłumaczyć. Potrzeba pojawia się w czasach gdy naturalny styl życia jest nieustannie atakowany w masowych mediach. Polacy tracą wrodzoną orientację i kierowani strachem naśladują sztuczne życie podawane przez telewizję. Odczłowieczenie kosmopolitycznego zombie to obok łatwej kontroli warunek konieczny zaprogramowania na bezmyślną i nieograniczoną konsumpcję. Konsumpcja stała się metodą na zaspokojenie maksymalnie uśpionych instynktów duchowych każdego człowieka. Gwiazdy muzyki czy filmu to nowe bożki dyktujące nam sposób bycia. Dawniej obok tradycyjnej wiary była to domena patriotyzmu i nacjonalizmu. Praca dla ojczyzny i narodu mogła przyjąć niemal uświęconą formę co stanowiło o maksymalnej efektywności i poczuciu wewnętrznego spełnienia na wszystkich płaszczyznach.

Patriotyzm jest tradycyjnym sposobem na zapewnienie trwania swojej wspólnocie. Można przyjąć że każdy kto jest przeciwny podejściu patriotycznemu i narodowemu jest przedstawicielem obcej wspólnoty na cudzym terenie. Nie musi on działać w pełni świadomie bo realizuje naturalną potrzebę każdego człowieka - pracy dla dobra własnej rodziny i jej stylu życia. Nie ma ludzi oderwanych od korzeni. Natura dopomni się o swoje choćby w którymś z kolejnych pokoleń. Obcy, będą słowa patriotyzm i nacjonalizm uparcie zamieniali na szowinizm i faszyzm, a lokalne rodziny mogą być piętnowane i rozbijane. Wszystko z chęci zapewnienia sobie większej wolności kosztem gospodarzy.

Państwo jest narzędziem wspólnoty. W obowiązującej obecnie międzynarodowej patologii to wspólnoty stanowią inwentarz zarządzany przez państwowych urzędników. Doszło do odwrócenia naturalnego porządku, na korzyść mafijnych układów rządowo-korporacyjno-bankowych. Przyczyny tego stanu mogą być różne. Jakkolwiek by nie było trzeba zrywać pęta zależności od tego systemu. Każdy sposób może być odpowiedni; od wspierania parlamentarnej opozycji po organizację eko wioski.

Pewnym wydaje się że nie każdy polski patriota dochodzi do uświadomienia sobie tego faktu w sposób jednakowy. Musi istnieć wiele dróg prowadzących do pogodzenia się ze swoją polskością, jej akceptacji i dalej pokochania. Jeśli tak to albo patriotyzm nie ma jednego ściśle określonego stanu końcowego albo istnieje wiele stanów fałszywych. Znowu niezależnie od prawdy, ogromna różnorodność postaw świadczy o kluczowej wadze i pojemności określenia. W dobie kryzysu wartości patriotyzm będzie wracał do łask obok rosnącej świadomości własnej tożsamości słowiańskiej i narodowej.